: disidir

(Del lat. dissidēre).
1. intr. Separarse de la común doctrina, creencia o conducta.




Conjugación:

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

disidir

Participio

disidido

Gerundio

disidiendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

disido
disides / disidís
diside
disidimos
disidís / disiden
disiden

Futuro simple o Futuro

disidiré
disidirás
disidirá
disidiremos
disidiréis / disidirán
disidirán

Presente

disida
disidas
disida
disidamos
disidáis / disidan
disidan

Pretérito imperfecto o Copretérito

disidía
disidías
disidía
disidíamos
disidíais / disidían
disidían

Condicional simple o Pospretérito

disidiría
disidirías
disidiría
disidiríamos
disidiríais / disidirían
disidirían

Pretérito imperfecto o Pretérito

disidiera o disidiese
disidieras o disidieses
disidiera o disidiese
disidiéramos o disidiésemos
disidierais o disidieseis / disidieran o disidiesen
disidieran o disidiesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

disidí
disidiste
disidió
disidimos
disidisteis / disidieron
disidieron

Futuro simple o Futuro

disidiere
disidieres
disidiere
disidiéremos
disidiereis / disidieren
disidieren

IMPERATIVO
diside (tú) / disidí (vos)
disidid (vosotros) / disidan (ustedes)